Μικρά πράγματα σαν κι αυτά

Σε μία μικρή πόλη της Ιρλανδίας, ο Μπιλ Φέρλονγκ ανακαλύπτει στο τοπικό μοναστήρι κάτι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη ζωή του και το παρελθόν του.

Μία ιστορία, μία αφήγηση για ΄το παρόν, που είναι μπροστά μας αλλά μερικές φορές τόσο μακριά μας και για το αναπόδραστο παρελθόν.

I have a dream – gender equality

By Iria

I have a dream…

That one day boys and girls will play football altogether at their school’s field.

And then they sit down and make the wreath of friendship.

That one day girls will behave the way people think boys should behave.

And boys will behave the way people think girls should behave

and altogether will behave like children.

Για σπιτικό παγωτό και μουσακά στον Καστό

Βανίλια – σοκολάτα

Είμαι παγωτατζού και το ωραιότερο παγωτό το έφαγα στο Traverso στο λιμανάκι του Καστού. Δηλώνει wine bar όμως είναι όλη μέρα ανοιχτό για καφέ, μπάνιο και ποτό. Η λίστα των κρασιών του Traverso είναι εντυπωσιακή -καλύτερη από πολλά μαγαζιά της Αθήνα που δηλώνουν “chic”, όμως αυτό που ξεχωρίζει είναι το σπιτικό παγωτό – βανίλια και σοκολάτα.

Θαλασσινό ηλιοβασίλεμα

Σαν το βλέμμα στη θάλασσα στρέψεις αντάμα,

στο ηλιοβασίλεμα χάνεις τη λαλιά,

από τόση μαζεμένη ομορφιά.

Τα κύματα λικνίζονται θαρρείς στο ρυθμό μίας μπάντας,

Μαραμένοι ενήλικες

Το πρωί ξυπνάω ανόρεχτα, δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ και το κυριότερο έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου. Οι μέρες είναι λίγο μουντές, λίγο αδιάφορες, σαν πρωινό του χειμώνα με αδύναμο ήλιο.

Δύο χρόνια μετά από την έναρξη της «κορωνόμπαλας», όπως την αποκαλεί η δεκάχρονη Ίρια, τα πράγματα είναι καλύτερα. Δεν έχουμε τον αρχικό φόβο, υπάρχουν εμβόλια, πρωτόκολλα και μία επίπλαστη κανονικότητα που αποκαλούμε καθημερινότητα. Θα έπρεπε να είμαι καλά, είναι ίσως αχαριστία να μην είμαι καλά. Έτσι δεν είναι;

Κι όμως…