Μαραμένοι ενήλικες

Το πρωί ξυπνάω ανόρεχτα, δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ και το κυριότερο έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου. Οι μέρες είναι λίγο μουντές, λίγο αδιάφορες, σαν πρωινό του χειμώνα με αδύναμο ήλιο.

Δύο χρόνια μετά από την έναρξη της «κορωνόμπαλας», όπως την αποκαλεί η δεκάχρονη Ίρια, τα πράγματα είναι καλύτερα. Δεν έχουμε τον αρχικό φόβο, υπάρχουν εμβόλια, πρωτόκολλα και μία επίπλαστη κανονικότητα που αποκαλούμε καθημερινότητα. Θα έπρεπε να είμαι καλά, είναι ίσως αχαριστία να μην είμαι καλά. Έτσι δεν είναι;

Κι όμως…

READ MORE