Το έθιμο του Λαζάρου

«Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, το Σάββατο του Λαζάρου περιφέρεται στους δρόμους της Κέρκυρας ένα φλάμπουρο με την εικόνα του αναστημένου Λαζάρου φορτωμένη με χίλια δυο αστεία στολίδια, μαντήλια, ψεύτικα μαργαριτάρια, πολύχρωμες κορδέλες, καθρεφτάκια, εικόνες σε κάδρα και κούκλες. Αλλά και ο σημαιοφόρος είναι ντυμένος παράξενα.

Πάνω από τα ρούχα του φοράει μια κόκκινη φούστα δεμένη με κομποσκοίνι από κορδέλες. Κάθε τόσο κοντοστέκεται και χορεύει ζωηρά το τραγούδι του Λαζάρου. Μια πίπιζα κι ένα ντέφι συνοδεύουν το τραγούδι. Το πλήθος που παρακολουθεί την παράσταση επαναλαμβάνει την επωδό και συχνά παίρνει μέρος στον υπαίθριο χορό. Το φλάμπουρο και η συνοδεία του σταματάει μπροστά στα σπίτια των αρχόντων ή των πλούσιων νοικοκυραίων για το σχετικό φιλοδώρημα. Ένας από τη συντροφιά μαζεύει τα νομίσματα και τα βάζει σε ένα κουτί αφού πρώτα δείξει στον φλαμπουριάρη. Δίνοντας μερικά νομίσματα μπορείς να ζητήσεις από τον σημαιοφόρο να χαμηλώσει το φλάμπουρο του Λαζάρου. Αυτός ο γύρος στα σοκάκια της πολιτείας συνεχίζεται μέρες ολόκληρες. Τελικά όλα τα στολίδια της σημαίας του Λαζάρου θα τα αγοράσουν διάφοροι ευλαβικοί χριστιανοί και θα τα κρεμάσουν πάνω από το προσκέφαλό τους. »

Περιγραφή του έθιμου του Λαζάρου από τον Γάλλο περιηγτή Saint – Sauveur στα τέλη του 18ου αιώνα. / Κ. Σιμόπουλος, Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα

(Το κείμενο το βρήκα αρχικά στο facebook της-εξαιρετικής- Παιδικής Βιβλιοθήκης Κηφισιάς εδώ)

Η εικόνα είναι φωτογραφία από τον πίνακα “The Raising of Lazarus (after Rembrandt)” του Βίνσεντ Βαν Γκογκ . Τον ζωγράφισε στο Σαιν Ρεμύ το 1890, τον τελευταίο χρόνο της ζωής του. Σήμερα ο πίνακας βρίσκεται στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ.

(Rembrandt)