Ο κορωνοϊός στη χώρα του Μαγκρίτ- η εμπειρία ενός Έλληνα στις Βρυξέλλες
“Στο Βέλγιο η ιατρική αντιμετώπιση διαφέρει ανάλογα με την περιοχή που μένεις, τα μέτρα άργησαν να παρθούν, τα κομμωτήρια έκλεισαν τελευταία, ενώ οι Βέλγοι μάλλον δυσκολεύονται να συμμορφωθούν. Τις προάλλες στη Λιέγη βρέθηκε η πρώτη γάτα θετική στον κορωνοϊό….”
Το Βέλγιο είχε το 1ο επιβεβαιωμένο κρούσμα στις 4 Φεβρουαρίου. Ωστόσο, ο κορωνοϊός εξαπλώθηκε ραγδαία όταν επέστρεψαν οι οικογένειες από τις διακοπές του σκι στις αρχές Μαρτίου. Με 16,770 επιβεβαιωμένα κρούσματα συνολικά, εκ των οποίων δυστυχώς 1.143 θάνατοι και 1.205 ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση, αυτή η χώρα των 11.4 εκ. κατοίκων έχει πληγεί σημαντικά.
Ο Γιάννης Αμπαζής, κάτοικος Βρυξελλών και υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μας περιγράφει ποια είναι η κατάσταση στο Βέλγιο και πώς τη βιώνει ο ίδιος.
Κατακερματισμένη διακυβέρνηση & καθυστέρηση στη λήψη μέτρων
Στο Βέλγιο, υπάρχουν 5 τοπικές κυβερνήσεις, 1 ομοσπονδιακή κυβέρνηση (με πρωθυπουργό μειοψηφίας) και πληθώρα δήμων με αυξημένες αρμοδιότητες. Όπως καταλαβαίνετε, όλοι αυτοί σπάνια συμφωνούν μεταξύ τους, ώστε όταν πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για όλη τη χώρα, τα πράγματα περιπλέκονται ιδιαίτερα και καθυστερούν σημαντικά.
To ξέσπασμα του κορωνοϊού στην Ευρώπη συνέπεσε πάνω-κάτω με την εβδομάδα των σχολικών διακοπών λόγω καρναβαλιού στο Βέλγιο (24/2-1/3). Κατά την περίοδο αυτή οι περισσότερες οικογένειες συνήθως ταξιδεύουν στο εξωτερικό και μάλιστα για σκι στην βόρεια Ιταλία και στην Ελβετία. Το γεγονός αυτό ουδόλως θορύβησε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η οποία αποφάσισε με χαλαρό ρυθμό να πάρει μέτρα περίπου δύο εβδομάδες μετά το τέλος των διακοπών, και αφού είχαν γυρίσει όλοι πίσω και κυκλοφορήσει παντού μέσα στη χώρα (μπαρ και εστιατόρια έκλεισαν από 14/3, τα σχολεία από 16/3, τα εμπορικά καταστήματα από 18/3).
Τα κομμωτήρια έμειναν ανοιχτά
Το να έχεις ωραίο μαλλί προφανώς συγκαταλέγεται στις βασικές ανάγκες των Βέλγων. Για αυτό και εκτός από φαρμακεία, σούπερ-μάρκετ και τράπεζες, έμειναν ανοιχτά και τα κομμωτήρια (τα οποία και τελικώς έκλεισαν στις 24/3). Επίσης οι Βέλγοι μάλλον μαθαίνουν τα νέα με τον παραδοσιακό τρόπο και για αυτό και τα βιβλιοπωλεία που πουλάνε εφημερίδες επιτρέπεται μέχρι και σήμερα να παραμένουν ανοιχτά (ευτυχώς και για εμάς, για να αγοράσουμε και κανένα βιβλίο).
“Ό,τι πιεις μισή τιμή!” & απόβαση στην Ολλανδία
Δεν θα έλεγε κανείς πως οι Βέλγοι συμμορφώθηκαν ιδιαίτερα εύκολα με τα μέτρα. Μόλις ανακοινώθηκε το κλείσιμο των μπαρ, πολλά μαγαζιά έβγαλαν την προηγουμένη μέρα ανακοίνωση «ό,τι πιείς, μισή τιμή» για να μαζέψουν κόσμο. Όταν έκλεισαν μπαρ, εστιατόρια και μαγαζιά, οι Βέλγοι πήραν τα αυτοκίνητά τους και «βούλιαξαν» με κόσμο τις ολλανδικές πόλεις που είναι κοντά στα σύνορα (η Ολλανδία, ως γνωστό, «φύτευε τουλίπες» όταν οι άλλοι έπαιρναν μέτρα). Άλλωστε υπάρχει και πόλη (Baarle-Nassau/ Baarle-Hertog) την οποία διασχίζει το σύνορο των δύο χωρών, όπου πολυκατάστημα (Zeeman) που βρίσκεται πάνω στη συνοριογραμμή, παραμένει και σήμερα κατά το (ολλανδικό) ήμισύ του ανοιχτό και κατά το (βελγικό) ήμισύ του κλειστό.
Τα σημερινά μέτρα είναι παρόμοια με της Ελλάδας
Τα μέτρα που ισχύουν στο Βέλγιο είναι παρόμοια με αυτά της Ελλάδας (απλά δεν χρειάζεται να στείλουμε μήνυμα ή να συμπληρώσουμε έγγραφο). Βγαίνουμε μόνο για τα βασικά και μάλιστα στην περιοχή μας, όχι πάνω από δύο άτομα μαζί, κρατώντας τις αποστάσεις ασφαλείας και στα σούπερ-μάρκετ μπορεί να μπει συγκεκριμένος αριθμός ατόμων (οι υπόλοιποι έξω στην ουρά). Επιτρέπεται να βγούμε για αθλητισμό (τρέξιμο, ποδήλατο, περπάτημα) χωρίς περιορισμό ακτίνας, αλλά δεν επιτρέπεται να σταθούμε ή να κάτσουμε σε εξωτερικό χώρο. Υπάρχει αρκετός έλεγχος από την αστυνομία (τουλάχιστον σε πολυσύχναστες περιοχές και σε πάρκα) η οποία και επιβάλλει επιτόπου πρόστιμα στους παραβάτες. Δημόσιες συγκοινωνίες εξακολουθούν να υπάρχουν (με πιο περιορισμένα δρομολόγια) για όσους δεν μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι.
Ιατρική περίθαλψη ανάλογα με το πού μένεις
Τέστ κάνουν μόνο σε όσους έχουν βαριά συμπτώματα και χρειάζονται να νοσηλευτούν. Οι λοιποί σπίτι και σε καραντίνα. Αλλά και αυτό ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή που μένεις (άρα και την τοπική κυβέρνηση στην οποία υπάγεσαι). Γνωστός μου στις Βρυξέλλες πήγε σε νοσοκομείο με σχετική δύσπνοια, του βρήκαν μία σκιά στον πνεύμονα, πιθανολόγησαν πως μπορεί να οφείλεται στο κορωνοιό και τον έστειλαν πίσω με αντιβίωση, χωρίς τεστ. Συνάδελφος στην Φλάνδρα ανέβασε πυρετό, πήρε τον γιατρό που όρισε η τοπική κοινότητα και ήρθε νοσοκόμα (με εξάρτηση αστροναύτη) σπίτι της και της πήρε αίμα για να κάνει το τεστ. Κοινώς είναι λοταρία.
Χωρίς γάντια αλλά με πολύ τρέξιμο
Οι Βέλγοι δεν πολυφοράνε μάσκες και γάντια όταν βγαίνουν έξω. Στο σούπερ μάρκετ η αναλογία είναι ακόμη περίπου 1 στους 3. Επίσης ξαφνικά όλοι κάνουν τρέξιμο. Αν πας σε πάρκο δεν χωράς να περάσεις. Στο ολυμπιακό χωριό την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων, λιγότερους αθλητές θα έβλεπες να προπονούνται από ότι σε ένα από τα πάρκα του Βελγίου την περίοδο της καραντίνας.
Τα Ευρωπαϊκά όργανα κινήθηκαν πιο αποτελεσματικά
Τα Ευρωπαϊκά όργανα κινήθηκαν αρκετά αποτελεσματικά. ‘Εκλεισαν τα σχολεία τους μία εβδομάδα νωρίτερα από αυτά του Βελγίου και επέβαλαν υποχρεωτική τηλε-εργασία για όλους τους υπαλλήλους. Ήδη όμως οι ξένοι (ευρω-υπάλληλοι ή μη) που ζουν στις Βρυξέλλες, γνωρίζοντας τι συμβαίνει στις χώρες τους, ήταν αρκετά προσεκτικοί σε σχέση με τους Βέλγους. Ίσως για αυτό και οι Βρυξέλλες έχουν λιγότερα κρούσματα από άλλες περιοχές.
Η πρώτη γάτα που κόλλησε κορωνοϊό από άνθρωπο
Στην επαρχία της Λιέγης μία γυναίκα μόλυνε τη γάτα της με τον κορωνοϊό, γεγονός πολύ σπάνιο σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι στιγμής, μόνο τρεις περιπτώσεις όπου το κατοικίδιο ζώο έχει μολυνθεί από ανθρώπους είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο. Αφορά δυο σκυλιά στο Χονγκ Κονγκ και τώρα μία γάτα στο Βέλγιο.
Πρώτη φορά αισθάνομαι την ξενιτιά…
Στο Βέλγιο μένω μόνος και δεν έχω δική μου οικογένεια. Άρα η μέρα μου περνάει με δουλειά το πρωί, λίγο γυμναστική στο σπίτι, «προ-αυλισμό» στο κοντινό πάρκο με κανένα φίλο σε απόσταση ασφαλείας και πολλά video calls. Στα εννιά χρόνια που λείπω είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι την ξενιτιά (όσο μελό και αν ακούγεται) και την ανάγκη του να είμαι στην πατρίδα μου με την οικογένειά μου. Φοβάμαι αρκετά μην νοσήσω βαριά και είμαι μόνος στο σπίτι ή μην χρειαστεί να νοσηλευτώ και πρέπει να συνεννοηθώ μόνος με τους εδώ γιατρούς. Στο νόστο και στην αγωνία μου ίσως βέβαια να συμβάλλει και το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε σήμερα 53 νεκρούς και στο Βέλγιο (με περίπου τον ίδιο πληθυσμό) 1143 (!).
Συνειδητοποιώ όμως από την άλλη πόσο τυχερός είμαι. Είμαι καλά εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι (προς το παρόν τουλάχιστον), έχω ένα μισθό που συνεχίζει να καταβάλλεται κανονικά (δεν ξέρω βέβαια για πόσο έτσι όπως πάει η Ευρωπαϊκή Ένωση) και ένα κύκλο ανθρώπων που νοιάζεται και φροντίζει ο ένας τον άλλο, παρέχοντας από ψυχολογική υποστήριξη μέχρι απόθεση τάπερ με φαγητά έξω από πόρτες. Και ναι, όσο στερεοτυπικό και αν ακούγεται, είναι κυρίως Έλληνες…
Σημείωση: Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι ο πίνακας “Οι Εραστές ΙΙ” του Βέλγου σουρεαλιστή ζωγράφου Ρενέ Μαγκρίτ.